Zawsze trzeba podejmować ryzyko.
Tylko wtedy uda nam się pojąć, jak wielkim cudem jest życie,
gdy będziemy gotowi przyjąć niespodzianki, jakie niesie nam los.

Bowiem każdego dnia wraz z dobrodziejstwami słońca
Bóg obdarza nas chwilą, która jest w stanie zmienić to wszystko,
co jest przyczyną naszych nieszczęść.

I każdego dnia udajemy, że nie dostrzegamy tej chwili,
że ona wcale nie istnieje.

Wmawiamy sobie z uporem, że dzień dzisiejszy podobny jest do wczorajszego i do tego, co ma dopiero nadejść.

Ale człowiek uważny na dzień, w którym żyje,
bez trudu odkrywa magiczną chwilę.
Może być ona ukryta w tej porannej porze,
kiedy przekręcamy klucz w zamku,
w przestrzeni ciszy, która zapada po wieczerzy,
w tysiącach i jednej rzeczy, które wydaja się nam takie same.

Ten moment istnieje naprawdę, to chwila,
w której spływa na nas cała siła gwiazd i pozwala nam czynić cuda. Tylko niekiedy szczęście bywa darem,
najczęściej trzeba o nie walczyć.

Magiczna chwila dnia pomaga nam dokonywać zmian,
sprawia, iż ruszamy na poszukiwanie naszych marzeń.
I choć przyjdzie nam cierpieć, choć pojawią się trudności,
to wszystko jest jednak ulotne i nie pozostawi po sobie śladu,
a z czasem będziemy mogli spojrzeć wstecz z dumą i wiarą w nas samych.

Biada temu, kto nie podjął ryzyka.
Co prawda nie zazna nigdy smaku rozczarowań i utraconych złudzeń, nie będzie cierpiał jak ci, którzy pragną spełnić swoje marzenia,
ale kiedy spojrzy za siebie – bowiem zawsze dogania nas przeszłość – usłyszy głos własnego sumienia:
„A co uczyniłeś z cudami, którymi Pan Bóg obsiał dni twoje?
Co uczyniłeś z talentem, który powierzył ci Mistrz?
Zakopałeś te dary głęboko w ziemi, gdyż bałeś się je utracić.
I teraz została ci jedynie pewność, że zmarnowałeś własne życie.”

Biada temu, kto usłyszy te słowa. Bo uwierzył w cuda, dopiero gdy magiczne chwile życia odeszły na zawsze.

- Paulo Coelho